ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ 1884 -1951

ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ - ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΣΤΗ ΖΑΤΟΥΝΑ ΑΡΚΑΔΙΑ.

ΠΡΩΤΟΙ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΟΙ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΦΡΟΥΡΟΥΣΑΝ.

ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΕΓΙΝΕ ΔΕΚΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΡΟΥΡΑ ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ.

ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΛΟΝΔΙΝΟ 1970

ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΣΤΟ ROYAL ALBERT HALL.

THE LONDON SYMPHONY ORCHESTRA 2 MIXED CHORUSES

ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΗΣ & ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ.

Σάν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι, (δαυλί της ζωης μου της κλεισμένης μέσ' το χρόνο) στο φωτογώνι της καινούργιας λευτεριάς σου, Ελλάδα, μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή σαν νά'ταν όλο χαλκός το διάστημα, ή ως νάχα, το άγιο κελί Του Ηράκλειτου τριγύρα μου, όπου, χρόνια, για την Αιωνιότη εχάλκευε τους λογισμούς του και τους κρεμνούσε ώς άρματα στης Έφεσος το Ναό ...

Γιγάντιες σκέψεις, σα νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα, άναβαν στο νου μου, τι όλη μου καίονταν μονομιάς η ζωή στην έγνοια της καινούργιας λευτεριάς Σου, Ελλάδα. Για αυτό δεν είπα: Τούτο είναι το φως της νεκρικής πυράς μου.... Δαυλός της Ιστορίας Σου, έκραξα είμαι, και νά, ας καεί σαν δάδα το έρμο μου κουφάρι, με την δάδα τούτην, ορθώς πορεύοντας, ως με την ύστερη ώρα, όλες να φέξουν τέλος οι γωνιές της οικουμένης, να ανοίξω δρόμο στην ψυχή, στο πνεύμα, στο κορμί Σου, Ελλάδα. Είπα, και εβάδισα κρατώντας το αναμμένο μου συκώτι στον Καύκασό Σου, και το κάθε πάτημά μου ήταν το πρώτο, κι ήταν, θάρρευα, το τελευταίο, τι το γυμνό μου πόδι επάτει μέσα στα αίματά Σου, τί το γυμνό μου πόδι εσκόνταυε στα πτώματά Σου, γιατί το σώμα, ή όψη μου, όλο μου το πνεύμα καθρεφτιζόταν, σα σε λίμνη, μέσα στα αίματά Σου. Εκεί, σε τέτοιον άλικο καθρέφτη. Ελλάδα, καθρέφτη απύθμενο, καθρέφτη της Αβύσσου, της Λευτεριάς Σου και της δίψας Σου, είδα τον εαυτό μου βαρύ από κοκκινόχωμα πηλό πλασμένο, καινούργιο Αδάμ της πιο καινούργιας Πλάσης όπου να πλάσουνε για Σένα μέλλει Ελλάδα.

Κι είπα: Το ξέρω, ναι που κι οι Θεοί Σου, οι Ολύμπιοι χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο, γιατί τους θάψαμε βαθειά βαθειά, να μην τους βρούν οι ξένοι. Και το θεμέλιο διπλο στέριωσε κι' ετριπλοστεριωσε όλο μο'όσα οι οχτροί μας κόκαλα σωριάσανε αποπάνω...κι' ακόμα ξέρω πως για τις σπονδές και για το τάμα του νέου Ναού που ονειρευτήκαμε για Σένα, Ελλάδα, μέρες και νύχτες τόσα αδέλφια σφάχτηκαν ανάμεσά τους, όσα δε σφάχτηκαν αρνιά ποτέ για Πάσχα...

Μοίρα, κι η Μοίρα Σου ως τα τρίσβαθα δική μου κι' από την αγάπη, από τη μεγάλη δημιουργό αγάπη να που η ψυχή μου εσκλήρυνεν, εσκλήρυνε και μπαίνει ακέρια πιο μέσα στη λάσπη και μέσα στο αίμα Σου, να πλάση τη νέα καρδιά που χρειάζεται στο νιό Σου αγώνα, Ελλάδα. Τη νέα καρδιά που κιόλας έκλεισα στα στήθη και κράζω σήμερα με αυτή προς τους συντρόφους όλους.

Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα, ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο. Τι, ιδέτε· εκόλλησεν η ρόδα του βαθειά στη λάσπη, κι α, ιδέτε χώθηκε το αξόνι του βαθειά μέσ' το αίμα. Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος ν' ανέβη ο ήλιος, σπρώχτε με γόνα και με στήθος να τον βγάλουμε απ΄ τη λάσπη, σπρώχτε με στήθος και με γόνα να τον βγάλουμε από το γαίμα. Δέστε, ακουμπάμε επάνω του ομοαίματοι αδελφοί του. Ομπρός, αδέλφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του, ομπρός, ομπρός κι' η φλόγα του μας τύλιξε αδελφοί μου.

Ομπρός, οι δημιουργοί... Την αχθοφόρα ορμή Σας, στυλώστε με κεφάλια και με πόδια, μη βουλιάξει ο ήλιος. Βοηθάτε με κι εμένανε αδελφοί, να μη βουλιάξω αντάμα.. Τι πια είναι πάνω μου και μέσα μου και γύρα. Τι πιά γυρίζω σ' έναν άγιο Ίλιγγον μαζί του...

Χίλια καπούλια ταύροι του κρατάν τη βάση, δικέφαλος αητός κι απάνω μου τινάζει τις φτερούγες του και βογγάει ο σάλαγός του, στην κεφαλή μου πλάι και μέσα στην ψυχή μου

και το μακριά και το σιμά, για μένα πια είναι ένα...

Πρωτάκουστες βαρειές με ζώνουν αρμονίες, ομπρός, σύντροφοι, βοηθάτε να σηκωθεί να γίνει ο ήλιος πνεύμα.

Σιμώνει ο νέος ο Λόγος π' όλα θα τα βάψει, στη νέα του φλόγα, νου και σώμα, ατόφιο ατσάλι...

Η γη μας αρκετά λιπάστηκε από σάρκα ανθρώπου... παχιά και καρπερά, να μην αφήσουνε τα σώματά μας να ξεραθούν απ' το βαθύ τούτο λουτρό του αιμάτου, πιο πλούσιο και πιο βαθύ κι απ' όποιο πρωτοβρόχι.

Αύριο να βγει ο καθένας μας με δώδεκα ζευγάρια βόδια τη γη αυτή να οργώσει την αιματοποτισμενη... Ν΄ ανθίση η δάφνη απάνω της και δέντρο ζωής να γένη, και η άμπελός μας ν' απλωθεί ως τα πέρατα της οικουμένης...

Έτσι, σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι (δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μέσ' το χρόνο) στο φωτογώνι της καινούργιας Λευτεριάς Σου, Ελλάδα, αναψυχώθηκε άξαφνα τρανή η κραυγή μου, ως νά' ταν όλο χαλκός το διάστημα ή ως να' χα τ' άγιο κελι του Ηράκλειτου τριγύρα μου, όπου, χρόνια, για την Αιωνιότη εχάλκευε τους στοχασμούς του και τους κρεμνούσε ως άρματα στης Έφεσος το ναό

ως Σας έκραζα σύντροφοι.

σημείωση: Έχει γίνει αλλαγή από το πολυτονικό σύστημα γραφής στο μονοτονικό και πιθανόν να υπάρχουν ορισμένα παροράματα....

Το πνευματικό εμβατήριο είναι το μεγαλύτερο ίσως επικό έργο που μελλοποίησε ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, σε άσχημες συνθήκες και με ενορχήστρωση του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΙΤΤΑ, παραμένει απορίας άξιο, πως αυτός ο καταταλαιπωρημένος και κυνηγημένος Έλληνας, δημιουργός, αποκρυπτογράφησε πρώτα από όλους τους μέγιστους ποιητές της Χώρας και μας τους παρουσίασε κάνοντάς τους ευρύτατα γνωστούς, πρώτος αυτός πριν από όλους...

Ο Σικελιανός, μεγάλος επτανήσιος ποιητής, ίσως να ανήκει και στο πάνθεον των Εθνικών ποιητών μαζί με τον Σολωμό, τον Παλαμά, τον Κάλβο. Βαθύς γνώστης της αρχαίας Ελληνικής ιστορίας και πραγματικότητας, είχε το χάρισμα μέσα σε μια στροφή ενός ποιήματος, να περιλαμβάνει μια πλειάδα νοημάτων και μηνυμάτων. Λάτρης της Ελλάδας αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην αναβίωση του κλασσικού αρχαίου Ελληνικού πνεύματος.

Μουσικά το εμβατήριο είναι ένα ορατόριο για μεγάλη ορχήστρα, δύο χορωδίες, βαρύτονο και ζεύγος τραγουδιστών. Η θέση που του αρμόζει στην Ελληνική μουσική πραγματικότητα είναι μαζί με τον Εθνικό Ύμνο, αφού αποτελεί ένα διαρκές κάλεσμα των πνευματικών αξιών και της Ελληνικής ψυχής για ανάταση του πνεύματος και της ιδέας που λέγεται Ελλάδα.

Θα παρατεθούν αποσπάσματα που πιθανόν να υπάρχουν στο youtube αν και υπάρχει ανάγκη για όποιον δεν έχει ακούσει το έργο, να το αγοράσει γιατί έτσι μόνο θα μπορέσει να εμβαθύνει και να το απολαύσει.

Ήδη αυτά που γράφτηκαν είναι πολλά και αποτελούν προσωπικές απόψεις.