CANTO GENERAL LIVE RARE UNIQUE DOCUMENT THEODORAKIS CONDUCTING WITHOUT CHORUS SINGING PETROS PANDIS

ΠΡΟΒΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΝΕΡΟΥΝΤΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ Η γη μας, γη πλατιά, ερημιές, πλημμύρισε βουητό, μπράτσα, στόματα. Μια βουβαμένη συλλαβή άναβε λίγο λίγο συγκρατώντας το παράνομο ρόδο, ωσότου οι πεδιάδες δονήθηκαν όλο σίδερο κι καλπασμό. Σκληρή η αλήθεια σαν αλέτρι. Έσκισε τη γη, θεμέλιωσε τον πόθο, έπνιξε τις φύτρες της προπαγάνδας τους και λευτερώθηκε μέσα στη μυστική άνοιξη. Είχε βουβαθεί το λουλούδι της, είχε κυνηγηθεί το συναγμένος φως της, είχε χτυπηθεί το μαζικό της προζύμι, των κρυμμένων λάβαρων το φιλί, αυτή όμως ξεπετάχτηκε σκίζοντας τοίχους αποσπώντας τις φυλακές απ' τη γη. Κούπα της έγινε ο σκούρος λαός. Παράλαβε το εξοστρακισμένο υλικό το διάδωσε στης θάλασσας τα πέρατα, το κοπάνισε σ' αδάμαστα γουδιά και βγήκε, με χτυπημένες σελίδες και με την άνοιξη στο δρόμο. Ώρα χτεσινή, ώρα μεσημεριού, ώρα σημερινή ξανά, ώρα καρτερεμένη ανάμεσα στο λεφτό που πέθανε και σ' αυτό που γεννιέται, στην αγκαθιασμένη εποχή της ψευτιάς. Πατρίδα, έχεις γεννηθεί από ξυλοκόπους, απο τέκνα αβάφτιστα, απο μαραγκούς, απο κείνους που δώσαν σαν παράξενο πουλί μια σταγόνα αίμα πετούμενο και σήμερα θα γεννηθείς και πάλι σκληρή, μες απο εκεί που ο προδότης και ο δεσμοφύλακας σε πιστεύανε παντοτινά θαμμένη. Σήμερα, όπως και τότε, θα γεννηθείς απ' το λαό. Σήμερα θα βγεις μες απ' το κάρβουνο και τη δρόσι. Σήμερα θα καταφέρεις να τραντάξεις τις πόρτες με χέρια κακοπαθιασμένα, με κομμάτια ψυχής που περισώθηκε, με δέσμες από βλέμματα που ο θάνατος δεν έσβησε: εργαλεία φοβερά κάτω απ' τα κουρέλια, έτοιμα για τη μάχη