Tά τύμπανα προαναγγέλουν το ρομαντικό παράπονο ενός θεού της μουσικής.
Tο χαμηλό παίξιμο των τυμπάνων εναλλάσεται με την εισαγωγή τών εγχόρδων δημιουργώντας ένα απο τά καλύτερα και γνωστότερα συμφωνικά έργα στην Ιστορία τής μουσικής.
Η πρεμιέρα τού έργου χαιρετίσθηκε απο τον Hans von Bullow σαν η δεκάτη συμφωνία τού Βeethoven,αφού βρήκε ομοιότητες με την Ωδή στην Χαρά ,στο τέταρτο μέρος τού έργου.Εφθασαν μάλιστα στο σημείο να τού πούν οτι απέρριψε την δυναμική τού Beethoven και κράτησε τον Κλασσικισμό.Ομως ο Brahms απέραντα ρομαντικός κράτησε τίς κλασσικές φόρμες της μουσικής επιβιώνοντας μέσα στην καταιγίδα τού ρομαντισμόυ τον 19ο Αιώνα.
Ενας πονεμένος μεγάλος άνθρωπος είδε να τού αρνούνται την θέση τού μαέστρου στη γενέτειρα του στο Αμβούργο ,είδε το ίνδαλμα του Robert Schumann να καταστρέφεται και να καταρρέει.Εκλαψε με τον τρόπο του για την κακκή μοίρα πού τον έκανε ανέραστο γιά το υπόλοιπο της ζωής του
Εμεινε όρθιος,υιοθέτησε την μακρυά γενειάδα και μια ευτραφή κοιλιά.μια φιγούρα τοσο γνωστή σε όλους μας και κράτησε την κλασσική φόρμα ανέπαφη απο τις δυσλειτουργίες της Ρομαντικής περιόδου
No comments:
Post a Comment